Аўтары - Ірына Жарнасек - Часопіс «Ave Maria»

26.08.2013 | № 5 (218) 2013

Апошні «Вінаграднік» — так называюцца духоўныя сустрэчы ў аршанскай парафіі святога Юзафа — быў прысвечаны тэме хрысціянскага сведчання. Як было напісана ў запрашэнні: «Многія вернікі баяцца сведчыць, распавядаць пра тое, што Бог робіць у іх жыцці. Хтосьці саромеецца, не хоча выдзяляцца сярод іншых. Хтосьці проста не ўпэўнены ў самім сабе.

Крыніца моцы — Езус Эўхарыстычны

15.08.2013 | № 5 (218) 2013

19 сакавіка, ва ўрачыстасць святога Юзафа, у друйскім касцёле Святой Тройцы адбылося святкаванне 90-годдзя заснавання манаскага Ордэну Служабніцаў Езуса ў Эўхарыстыі. На ўрачыстасць прыехалі сёстры з розных дамоў, але, вядома, не з усіх, бо сёстры служаць не толькі ў Беларусі, а і далёка за яе межамі.

Стань перад Богам (частка I)

19.07.2013 | № 5 (218) 2013

Унутраная малітва. Што гэта такое? Яна даступная толькі выбраным, асабліва адораным, альбо ўсё ж і кожны вернік можа ўвесці яе ў практыку свайго духоўнага жыцця? І што яна дае яму? Вось што на гэтую тэму кажа доктар тэалогіі айцец Анджэй Мушаля з Кракава.

Нібы напіцца жывой вады…

16.07.2013 | Парафіяльнае жыццё

Парафія Найсвяцейшай Тройцы ў Росіцы адзначыла свае чарговыя журботныя ўгодкі — 70-годдзе росіцкай трагедыі. Як заўсёды, гэтая ўрачыстасць сабрала не толькі росіцкіх парафіянаў, але і вернікаў з розных куткоў Беларусі. Як і штогод у лютаўскія дні, яны прыехалі на гэты ўскраек нашай Бацькаўшчыны, каб маліцца за яе дачок і сыноў. За тых, што жылі на ёй да нас, за тых, што жывуць цяпер і перажываюць самыя розныя праблемы.

Пад апекаю святога Лукі

18.06.2013 | № 4 (217) 2013

Некалькі гадоў таму, калі я лячылася ў бальніцы, мне давялося пазнаёміцца з адной жанчынай на ружанцовай малітве. Як звычайна ўвечары, я выйшла на калідор і пачала праходжвацца туды-сюды з ружанцам у руках. Мінаючы старэнькую жанчыну, раптам пачула шэпт: «Вітай, Марыя, поўная ласкі…» І так радасна зрабілася на душы, што мы павіталіся з ёю як добра знаёмыя.

Трэба вучыцца

10.05.2013 | Школа малітвы

Таму, як чалавек павінен паводзіць сябе сярод іншых людзей, — з сябрамі, знаёмымі і малазнаёмымі людзьмі — мы вучымся амаль усё жыццё. А як нам паводзіць сябе ў адносінах з Богам? На асабістай малітве? Бо з дапамогай малітвы мы будуем свае адносіны з Богам. Паспрабуем засвоіць наступныя правілы…

Яна адкрыла нам вочы

07.05.2013 | Разважанні

13 кастрычніка, у дзень завяршэння чацвёртага году Фацімскай навэнны, у шумілінскім касцёле Маці Божай Фацімскай сабраліся на малітву вернікі з розных куткоў Віцебшчыны. Не надта ветлае восеньскае надвор’е не стала перашкодаю для сустрэчы, якая на гэты раз была яшчэ больш урачыстаю, бо ў Шуміліне адбывалася таксама духоўная сустрэча святароў і законных сясцёр Віцебскай дыяцэзіі з біскупам Уладзіславам Блінам. Шаноўным госцем шумілінскай парафіі быў таксама біскуп Пінскай дыяцэзіі Антоні Дзям’янка, які цэлебраваў святую Імшу.

Прашу Тваёй ласкі…

06.04.2013 | Малітвы ў розных патрэбах

Нядаўна ўвесь каталіцкі свет маліўся разам з Папам Рымскім Францішкам, просячы ў Бога апекі над Сірыяй, ахопленай вайной, нянавісцю, горам. Да яе ўжо працяглы час звернутыя позіркі людзей усяго свету. Суцэльная рана на нашай планеце... Рана нашага часу... Мы маліліся і молімся ў гэтай інтэнцыі па-рознаму. У гэтым нумары мы змяшчаем малітву сірыйца Tony Homsy SJ, які цяпер жыве і вучыцца ў ЗША. Ён католік, належыць да Закону Таварыства Езуса. У Сірыі засталіся ўсе ягоныя родныя, сябры. У маладога сірыйца баліць душа за сваю радзіму, і гэтым болем ён дзеліцца з Езусам. Нам ёсць чаму ў яго павучыцца. Учытаемся ў ягоныя словы, памолімся разам з ім…

Імя Тваё на вуснах маіх...

29.03.2013 | Літургічны год

На самым пачатку кожнага года, 3 студзеня, у Касцёле ёсць успамін Найсвяцейшага Імя Езуса. Вядома, гэта не выпадкова, бо ў самім імені нашага Збаўцы заключана вялікая моц. Ёсць шмат сведчанняў вернікаў, у якіх яны сцвярджаюць, што адно толькі вымаўленне імя Езуса прыносіла ім палёгку і паратунак у цяжкіх сітуацыях. Вядома, што ў Касцёле ёсць Літанія да Найсвяцейшага Імені Езуса. Многія вернікі ў сваіх прыватных малітвах практыкуюць Езусаву малітву , заснаваную на шматлікім паўтарэнні імені Езус. Гэтая малітва шырока практыкуецца і ў Праваслаўнай Царкве, сярод манахаў Усходу; яе часта называюць малітваю сэрца.

Месца духоўнага аднаўлення

26.03.2013 | Сведчанні

Што ён азначае ў нашым жыцці, наш старажытны і адначасна заўсёды такі малады Будслаў? Старажытны, бо ведаем, што ягоная гісторыя сягае ажно ў XVII стагоддзе. А малады, бо калі мы прыязджаем альбо прыходзім у Будслаў, то чамусьці не думаем і не ўспрымаем яго як штосьці старадаўняе. Будслаў — гэта нашае сёння. А зрэшты, запытаем у тых, хто часта яго наведвае, для каго Будслаў стаў неад’емнай часткай біяграфіі.

Запытай у самога сябе сёння

19.03.2013 | № 9 (222) 2013

Вялікая гэта таямніца — наша вера. Ніхто, мабыць, ніколі не разгадае, чаму хтосьці цвёрды ў ёй, нібы скала, а іншы пачынае хістацца ад першага ж лёгкага ветру. Альбо чаму хтосьці з дзяцей, якія выхоўваліся ў адной сям’і, пасталеўшы, і надалей верыць ды прагне пазнаваць Бога як найбольш, а другі як паверыў у школе, што ягоныя продкі — малпы, так і задаволіўся гэтым. Ці яшчэ сітуацыя: хлопец з дзяўчынай сябравалі, разам у касцёл хадзілі па нядзелях, на пілігрымскіх дарогах мазалі разам набывалі, а як пажаніліся, то адзін у касцёле застаўся і надалей, а другі, альбо другая, цяпер у нядзелю адно што на базар спяшаецца. Хтосьці слушна сказаў, што вера чалавека, як і зямное каханне: калі агонь не падтрымліваць, ён пагасне. А як яго падтрымліваць, гэты агонь? Што дапамагае верніку ўмацоўваць сваю веру? Паспрабавала я запытацца пра гэта ў маладых людзей, якія, дзякуй ім, ахвотна згадзіліся адказаць на гэтае складанае пытанне. Адказалі, абапіраючыся не на тэалагічнае навучанне, не на разумныя ды правільныя тэорыі, але распавялі, як яны самі разумеюць, што гэта такое — наша вера. Проста і шчыра яны падзяліліся тым, што самі перажываюць, як самі разумеюць свае адносіны з Богам.

Заглыбімся ў Божае слова

19.03.2013 | № 7-8 (220-221) 2013

Малітоўнае чытанне Бібліі (Lectio divina) – гэта малітва, якая бярэ свой пачатак з чытання Святога Пісання. Яна дапамагае верніку дасягнуць яднання з Хрыстом, а праз Яго і з Айцом Нябесным. У часе рэгулярнага практыкавання гэтай малітвы чалавек паступова пераходзіць ад прачытанага да ўсведамлення таго, што Пан Бог хоча сказаць менавіта яму. У ХІІ ст. картэзіянскі прыёр Гвіго (1140–1193) апісаў ступені гэтага метаду, у якіх ён бачыў практычны спосаб пазнання волі Бога. Гвіго называў чатыры этапы ўваходжання ў Lectio divina. Гэта — lectio (чытанне), meditatio (разважанні), oratio (малітва) і contemplatio (сузіранне). Малітва рухаецца ад прачытання сэнсу тэксту праз малітоўнае прыняцце да таго, што ўсведамленне прачытанага кіруе чалавечы розум да Бога ў працэсе сузірання.

Трэба ўмець змагацца

27.02.2013 | Школа малітвы

Наш час вызначаецца тым, што ён патрабуе ад чалавека ўсё большай актыўнасці. Інакш кажучы, нам усё больш і больш не стае часу паспець усюды, зрабіць усё запланаванае. І вельмі часта нам не стае часу і на асабістую малітву. Ці не абкрадваем мы тады самі сябе? Вось якія думкі выказаў на гэтую тэму ксёндз прафесар Міраслаў Халева.

Адгортваючы новую старонку. Пра Новы год і не толькі...

23.02.2013 | Літургічны год

Адна жанчына неяк пераконвала мяне, што вернікам варта шмат маліцца да святога Сільвестра, бо, маўляў, людзі ў сваёй пераднавагодняй мітусні цалкам забываюцца пра гэтага святога, які, тым не менш, здольны і рады дапамагаць нам у нашых патрэбах. Яна ж распавядала, што сама ўжо атрымала праз яго заступніцтва духоўныя ласкі — навяртанне кагосьці з дарагіх для яе людзей. Слухаючы яе, падумала тады, што людзі ў пераднавагоднім шуме-гаме не тое што пра святога Сільвестра, чый дзень адзначаецца 31 снежня, а і пра іншыя важныя рэчы лёгка забываюцца.

Aurora consurgens

23.02.2013 | Літургічны год

Aurora consurgens у перакладзе з лацінскай мовы азначае «ранішняя зорка». Гэта адно з імёнаў Маці Божай, якім надзяліў Яе Касцёл у Ларэтанскай літаніі. У Адвэнце мы ранкам прыходзім у нашы святыні, каб ушанаваць у раратніх набажэнствах Маці Божую. Усё тут мае высокі сэнс і напоўнена любоўю да Яе — прыгожыя спевы ў гонар Найсвяцейшай Панны, раратняя свечка на алтары — сімвал Яе, якая запалала вялікай любоўю да Бога. У нашым чаканні святаў Божага Нараджэння мы асабліва ўшаноўваем Яе, Маці Божую, і дзякуем Ёй, бо Яна прынесла ў наш свет Збаўцу. Паспрабуйма на гэты раз паразважаць пра Марыю разам з французскім паэтам Полем Кладэлем, які пісаў пра Найсвяцейшую Панну Марыю ў сваёй кнізе «Меч і люстэрка» ў 1935 годзе.

Найбольшая радасць

16.03.2012 | № 8 (209) 2012

Гэтыя трохдзённыя рэкалекцыі ў Росі, што на Гарадзеншчыне, пачаліся пытаннем: «Якая найбольшая радасць для чалавека?» Пытанне задаў кіраўнік рэкалекцый айцец Джэймс Манджакал і адразу ж сам адказаў на яго: «Сустрэцца з Богам!» Тры дні на прыкасцёльным пляцы пад гарачым ліпеньскім сонцам ішла гаворка пра тое, як чалавек можа сустрэцца з Богам, як павінен перажыць гэтую сустрэчу, якія крокі ў сваім жыцці мусіць зрабіць пасля яе…

Ачысці і асвяці

15.03.2012 | № 8 (209) 2012

«Ведаю, што не жыве ўва мне, гэта значыць у целе маім, добрае; бо жаданне ёсць ува мне, але каб зрабіць яго, таго не знаходжу. Бо добрага, чаго хачу, не раблю, а зло, якога не хачу, раблю. Калі ж раблю тое, чаго не хачу, ужо не я раблю гэта, але грэх, што жыве ўва мне» (Рым 7, 18–20).

25 гадоў пры алтары

15.03.2012 | № 6-7 (207-208) 2012

Гэтай вясной дэкан Полацкага дэканата, генеральны вікарый Віцебскай дыяцэзіі ксёндз Францішак Кісель адсвяткаваў 25 гадоў свайго святарства.

Чаму мы ідзем у пілігрымку?

15.03.2012 | № 6-7 (207-208) 2012

Штогод на пачатку лета адны з нас пачынаюць планаваць, куды і калі яны сёлета вырушаць у пілігрымку, другія ж у лепшым выпадку адмоўчваюцца, у горшым пачынаюць даказваць, што хадзіць штогод аднымі і тымі ж дарогамі — толькі час марнаваць, а трэція проста паціху зайздросцяць, бо калі б мелі сілы, час, здароўе ці яшчэ штосьці неабходнае, то абавязкова выправіліся б у дарогу. Што ж яна для нас азначае — пілігрымка да святых мясцінаў? Запытаем пры гэта ў саміх пілігрымаў.

Беражліва і пяшчотна

15.03.2012 | № 6-7 (207-208) 2012

Малітва — гэта мальба, найчасцей — просьба. Сама сутнасць просьбы, якая адрознівае яе ад загаду, — гэта тое, што яе можна выслухаць, а можна і не выслухаць. Калі Той, Хто ведае ўсё, чуе просьбы даволі неразумных стварэнняў, Ён, вядома, можа іх і не выканаць. Нязменны «поспех» малітвы не быў бы сведчаннем на карысць хрысціянства. Гэта было б хутчэй чараўніцтва, магія.

Аўтары \ Ірына Жарнасек