Рухі і супольнасці

31.10.2014 | № 9 (234) 2014

«Найлепшай дарогай да шчасця з’яўляецца тая, якая дазваляе даваць шчасце іншым. Пастарайцеся жыць так, каб пакінуць гэты свет лепшым, чым сустрэўся вам пры з’яўленні на свет, і калі прыйдзе гадзіна смерці, памерці шчаслівымі і перакананымі ў тым, што не змарнавалі часу, што паступалі лепш, чым можна». Апошнія словы Бадэна-Паўэла, скіраваныя да скаўтаў перад смерцю.

Пілігрымка — умацаванне ў веры

31.10.2014 | № 7-8 (232-233) 2014

Прэзiдыум Легiёна Марыi «Мацi Божай Успамогi Хрысцiянаў» у Бараўлянах iснуе ужо 7 гадоў. Шмат апостальскай працы на хвалу Пана Бога выконваюць нашы легiянеры: наведванне шпiталяў, распаўсюджванне каталiцкай лiтаратуры, размовы з людзьмi, якiя прыходзяць у касцёл з навакольных новабудоўляў, i шмат iншага. I ўсё гэта — пад нястомнай апекай нашага духоўнага кiраўнiка, ксяндза дэкана Казiмiра Шыдэлкі, пробашча бараўлянскай парафii. Гэта вялiкi дар Найсвяцейшай Панны Марыi, што ў нас ёсць такi духоўны кiраўнiк. Мы ведаем, што не ўсе прэзiдыумы Легіёна Марыі маюць духоўных кiраўнiкоў i не ўсе святары так апякуюцца легiянерамі, як наш святар. Ён не толькi прысутнiчае амаль на кожным сходзе нашай суполкі, але ўважлiва слухае, падказвае, накiроўвае нашу дзейнасць, прапаноўвае розныя заданнi — уся наша апостальская праца вядзецца з благаслаўлення нашага духоўнага кiраўнiка.

Дзеля паяднання з Богам

27.04.2014 | № 4 (229) 2014

Сёлета спаўняецца 200 гадоў з дня народзінаў благаслаўлёнага Эдмунда Баяноўскага. Свецкі чалавек, беатыфікаваны папам Янам Паўлам II 13 чэрвеня 1999 года, ён шмат зрабіў для папулярызацыі евангельскіх запаведзяў, падаючы людзям прыклад жыцця ў духу малітвы і паяднання з Хрыстом, нястомнае дапамогі церпячым. Такі наказ — дапамагаць людзям у патрэбе — даў ён і законным сёстрам заснаваных ім 3 мая 1850 года чатырох галінаў Кангрэгацыі сясцёр служабнічак Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі.

У дарозе да Бога

20.04.2014 | № 3 (228) 2014

24 кастрычніка 2013 г. кс. арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч прызначыў мяне душпастырам скаўтаў Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі. Хто ж такія скаўты? На гэтае пытанне мы паспрабуем адказаць на старонках часопіса. Сваю першую прыгоду са скаўтамі я меў падчас пілігрымкі ў Гудагай. Для мяне скаўты — гэта перш за ўсё магчымасць пошуку Бога разам з моладдзю не толькі ў касцёле, на занятках рэлігіі, але і ў свеце, у якім сённяшняя моладзь жыве, у свеце з яго цяжкасцямі, праблемамі і выклікамі. Таму важна ў такія хвіліны быць разам, побач — і менавіта гэтаму вучыць скаўтынг. Моладзь заўсёды шукае аўтарытэтаў. Як яе заваяваць? Перш за ўсё — уласным прыкладам. Не тэорыяй, а ўдзелам у тым, чым яна жыве . Адметна, што святар не з’яўляецца начальнікам, якому неабходна кіраваць асобнай групай. Святар — гэта чалавек, які перш за ўсё ўласным прыкладам робіць тое, да чаго быў пакліканы, — абвяшчае Евангелле. Ён павінен быць заўсёды побач — раздзяляць радасць, супольна пераадольваць перашкоды, быць сведкам Хрыста не толькі ў цэлебрацыі Імшы ці ўдзяленні сакрамэнтаў. Толькі так можна здабыць давер тых, хто ідзе побач з ім. Ксёндз Міхал Бубен

Велікапоснае апостальства ў Беларусі

27.09.2013 | № 3 (204) 2012

Я належу да супольнасці сясцёр адаратарак Крыві Хрыста, якія выконваюць сваю апостальскую дзейнасць у Польшчы. У Беларусі я працавала 1 год, але ў мяне засталося шмат розных успамінаў, якімі я хацела б падзяліцца.

Кангрэгацыя Сясцёр Кананічак Духа Святога

25.09.2013 | № 1-2 (202-203) 2012

Кангрэгацыя Сясцёр Кананічак Духа Святога ўзнікла ў Францыі ў канцы XII стагоддзя. Сёстры абралі сабе за правіла дапамагаць усім, хто мае ў гэтым патрэбу, асабліва хворым, таму манашкі давалі дадатковыя абяцанні: яны апекаваліся пакутуючымі і беднымі, асабліва цяжарнымі жанчынамі і дзецьмі. Сёння манашкі Кангрэгацыі Сясцёр Кананічак Духа Святога, як і шмат гадоў назад, спяшаюцца да хворых, працуюць урачамі і медсёстрамі ў шпіталях, дамах састарэлых і дамах дзіцяці, выхавальніцамі і настаўніцамі ў школах, у дамах самотных маці, несучы не толькі фізічную палёгку падчас пакутаў, а перш наперш — спачуванне і духоўнае суцяшэнне, вельмі неабходнае хворым і абяздоленым людзям.

Шпітальны Ордэн

25.09.2013 | № 1-2 (202-203) 2012

Ордэн баніфратраў яшчэ называюць шпітальным, бо яго асноўны харызмат — праца ў шпіталях, дапамога хворым, церпячым. Заснавальнікам ордэну быў святы Ян Божы з Гранады. Калісьці на Беларусі гэты ордэн таксама быў вельмі распаўсюджаны. Мінск, Гродна, Наваградак, Ракаў, Высокае — вось няпоўны пералік месцаў, дзе працавалі шпітальныя браты. Але пасля ўваходу нашай краіны ў склад Расійскай імперыі ордэн быў цалкам скасаваны. Па сённяшні дзень супольнасці баніфратраў у нас няма. Затое ёсць пакліканні ў гэты ордэн. Іх няшмат, але яны ёсць. Адзін з гэтых нямногіх — Антон Юран, які цяпер носіць імя брат Эммануэль. Сёння ён наш суразмоўца.

Смаргонь: аазіс жывой веры

06.09.2013 | № 11 (212) 2012

Невялікі ўтульны горад Смаргонь, які знаходзіцца на мяжы Гродзенскай і Мінскай абласцей, доказна аспрэчвае статыстыку пра тое, што ў Беларусі жыве 80 працэнтаў праваслаўных і крыху больш за 15 працэнтаў католікаў. У гэтым горадзе, дзе насельніцтва складае 37 тысяч чалавек, афіцыйна прызнана, што палова з іх — католікі. У нядзелю амаль цэлы дзень касцёл знаходзіцца ў цэнтры людскога руху.

Taize — дзеля чаго?

23.04.2013 | № 1-2 (214-215) 2013

Дзеля чаго мы нешта робім? Вядома, ёсць такія рэчы, якія мы робім, таму што... Вось менавіта так, не шукаючы прычыны? Таму што так навучыліся, таму што так заўжды рабілі, таму што ўсе так робяць і г.д. І простае, здавалася б, пытанне «Дзеля чаго?» выклікае тады, як мінімум, здзіўленне. Гэта добра і правільна — рабіць пэўныя рэчы, не задумваючыся: мы створаныя так, што дыхаем, не задумваючыся, нашыя сэрцы б’юцца, не абцяжарваючы нас неабходнасцю кантраляваць уласны пульс.

Наша Пані і Каралева

28.02.2013 | № 1-2 (214-215) 2013

Да 400-годдзя з’яўлення цудатворнага абраза Маці Божай у Будславе

У пачатак
Назад
1
2
3
Наперад
У канец