Аўтары - Галіна Калевіч - Часопіс «Ave Maria»

Чароўны свет мастацтва

21.09.2018 | Інтэрв’ю

З гэтаю таленавітаю мастачкаю і прыгожаю жанчынаю сустрэлася карэспандэнт нашага часопіса

Душа ўсё чуе і ўсё бачыць...

13.09.2018 | Святыя і благаслаўлёныя

Мне не раз даводзілася чуць пра тое, што на твары нябожчыка з’яўлялася ўсмешка пасля таго, як святар альбо вернікі маліліся каля яго труны.

Бяссрэбранікі яшчэ існуюць!

18.04.2018 | Асобы

Культ багацця і здабывання грошай любой цаною вельмі заўважна пануе ў сённяшнім свеце. І як жа прыемна сустрэць сёння чалавека, якога смела можна назваць бяссрэбранікам.

Трэба прабачыць...

11.04.2018 | Асобы

Вядома, што няма для маці большага гора, чым хаваць сваё дзіця, у якім бы ўзросце яно ні было. І немагчыма нават уявіць, які боль церпіць маці, калі яе дзіця, яе сын, загінуў ад рукі ўласнай жонкі. Як перажыць, як прабачыць і як далей з гэтым ісці па жыцці? Пра ўсё гэта сённяшні наш аповед.

Цяжар хваробы. Як мы яго пераносім?

07.03.2018 | Сведчанні

«Як бы цяжка ў жыцці ні было, я заўсёды памятаю словы мудрых людзей пра тое, што Бог не дапускае крыжа, які б пераўзыходзіў сілы чалавека». Чытайце сведчанні людзей, якія захацелі падзяліцца тым, як яны пераносяць свае хваробы і пакуты

Для Бога няма чужых дзяцей

08.01.2018 | Сям’я

«Юзаф таксама Езуса ўсынавіў, а спачатку быў супраць! Памятаем, як хацеў адпусціць Марыю, калі даведаўся, што Яна цяжарная».

Няпросты шлях паклікання

10.10.2017 | Рухі і супольнасці

Сённяшні наш аповед пра чалавека, сустракаючыся з якім заўсёды хочацца праслаўляць Пана Бога. Гэта — сястра Марынэса (Іна Пішчык) з манаскай супольнасці сясцёр кармэлітак Дзіцяткі Езуса.

Выйсці з палону...

01.09.2017 | Асобы

Пазнаёміўшыся з Ларысаю Бусько і пачуўшы сведчанне яе навяртання, яшчэ раз пераконваешся ў тым, што міласэрнасць Божая, сапраўды, незразуметая таямніца Святой Тройцы.

Міласціна ратуе

23.08.2017 | Асобы

«У свеце вельмі мала веры, таму што вельмі шмат сябелюбства і карыслівасці. Каб вера была сапраўднаю, яна павінна быць самаахвярнаю. Любоў і вера непарыўныя, яны дапаўняюць адна адну».

Голас абуджанага сумлення

12.07.2017 | Сведчанні

«Я сведчу толькі для таго, каб паказаць бязмежнасць Божай любові да кожнага чалавека, нават самага вялікага грэшніка, якою была я. Бог не хоча смерці грэшніка, Ён чакае, калі той пакаецца».

Вернасць Кальварыі...

05.07.2017 | Інтэрв’ю

Парафіяне. Прысутнасць Бога ў маім жыцці была закладзена, напэўна, генамі. Я заўсёды ведаў, што Бог існуе, але, не практыкуючы сваю каталіцкую веру, не разумеў нічога пра Бога ў Тройцы Адзінага...

Урок міру, або Як не змарнаваць талент веры

02.11.2014 | Парафіяльнае жыццё

Нядзеля 31 жніўня. Парафія святога Антонія Падуанскага ў Мар’інай Горцы. Радуе вока вялікая колькасць дзяцей і моладзі, якія і з бацькамі, і самастойна прыйшлі ў касцёл, каб памаліцца аб Божым благаслаўленні на новы навучальны год. Напэўна, міласэрны Бог шчодра ўсіх благаславіў, даўшы слушныя наказы праз ксяндза Генрыха Кучынскага развіваць свае таленты, а не закопваць іх. Святар адзначыў, што самы галоўны талент, які толькі можа мець чалавек, гэта — талент веры. Без гэтага таленту жыццё можна лёгка змарнаваць і нават загубіць. А як прыклад таго, што чалавек можа захаваць талент веры, нягледзячы на неверагодныя цяжкасці, кс. Генрых прадставіў парафіянам ветэрана Вялікай Айчыннай вайны Ватана Іванавіча Лабковіча. Ён жыве ў вёсцы Вынішчы Слуцкага раёна і мае ўжо 89 гадоў, але з радасцю адгукнуўся на запрашэнне святара і прыехаў разам з дачкою Зінаідаю, каб падзяліцца сведчаннем веры.

Шляхам паклікання

31.10.2014 | Інтэрв’ю

Дзве знамянальныя даты свайго жыцця адзначыў гэтым летам дапаможны біскуп Пінскай дыяцэзіі Яго Эксцэленцыя Казімір Велікаселец — 30 гадоў святарства (3 чэрвеня) і 15 гадоў біскупскай сакры (24 чэрвеня). Коратка пра біскупа Казіміра можна сказаць так: чалавек малітвы і пакоры, чалавек ціхай мудрасці і інтэлігентнасці, чалавек, які захапляе сваёю чуласцю і спагадлівым стаўленнем да людзей. А каб больш даведацца пра гэтага чалавека, святара і біскупа, наш карэспандэнт сустрэлася з Яго Эксцэленцыяй Казімірам Велікасельцам.

Вернасць першай любові

31.10.2014 | Асобы

Жыве ў вёсцы Гарадок Маладзечанскага раёна пані Лёдзя Зянько, простая сялянская жанчына, якая ў свае 82 гады мае за плячыма нялёгкае, часам пакутнае жыццё. Нехта скажа, што такіх людзей у нас шмат, і гэта будзе праўдай. Аднак адметнасць гэтай жанчыны ў тым, што яна захавала праз усе гады вернасць сваёй першай любові — Езусу Хрысту. У свае 10 гадоў, а гэта быў 1942 год, яна прыняла Першую святую Камунію. Прыняла не проста белы кавалачак хлеба, а самога Езуса, жывога і сапраўднага Бога, якога палюбіла ўсёй душою. Здаецца, дзіўная і незразумелая рэч: любіць таго, каго ніколі не бачыш. Пані Лёдзя на гэта гаворыць: «Гэта цуд Божай любові! Езус першым палюбіў нас і дае ласку любіць Яго».

«Выбіраю жыццё, каб жыць...»

26.10.2014 | Асобы

Застацца апосталам Марыі нават без нагі! Гэта сапраўдны гераізм, які нясе глыбокае сведчанне веры, дапамагае людзям паглядзець на свае праблемы па-іншаму, а многім — проста наблізіцца да Бога. Сёння мы расказваем пра Марыю Аляксандраўну Казлоўскую, актыўнага легіянера Марыі.

«Слава Богу, што ты ў нас ёсць, сынок!»

02.09.2014 | № 12 (225) 2013

Сёння Паўліку Дэмскаму 6 гадоў. Ён прыгожы, здаровы, разумны і вельмі дапытлівы хлопчык. Яго цікавіць усё, на што б ён ні паглядзеў. Бацькі старанна адказваюць на ўсе ягоныя: «Чаму? Як? Дзе? Калі?..»

Невідушчы апостал Марыі

27.04.2014 | Асобы

Сённяшні наш аповед пра Ірыну Фруцкую, чалавека глыбокай веры. Веры такой, што, нягледзячы на сваю фізічную слепату, жанчына стала легіянерам Марыі, каб несці Божае слова тым, хто мае вочы, але не бачыць, і мае вушы, але не чуе.

Солы: погляд праз лёсы

23.03.2014 | № 1-2 (226-227) 2014

Вёска Солы — адно з нямногіх месцаў у Беларусі, дзе падчас ваяўнічага атэізму касцёл ніколі не зачыняўся. Вёска даволі вялікая і знаходзіцца ў неверагодна прыгожым месцы недалёка ад Смаргоні. Паспрабуем паглядзець на гісторыю і жыццё парафіі праз лёсы некаторых парафіянаў. Сёння наша размова — з Раманам Мар’янавічам Лісоўскім , ваенным у адстаўцы, які цяпер працуе вартаўніком у мясцовай школе.

Дзіцячая вёска ў Гомелі

13.12.2013 | № 6 (219) 2013

«Калі б нават бацька і маці пакінулі мяне, то Пан мяне прыме» (Пс 26, 10). Гэтыя словы Святога Пісання можна сказаць і пра дзяцей, якіх вы бачыце на здымках. Усе яны — інваліды. Многія маюць вельмі цяжкі дыягназ: алігафрэнія ў стадыі імбіцыльнасці (калі дзіця практычна нічога не разумее). Амаль усе яны — сіроты. Бацькі адмовіліся ад іх яшчэ ў раддоме ці пазбаўлены бацькоўскіх правоў. Некаторыя афіцыйна маюць маму і тату, але амаль ніколі іх не бачаць. І вось гэтых гаротных малых пакутнікаў Пан Бог сабраў у цудоўным месцы, якое можна без перабольшвання назваць райскім куточкам на зямлі, — гэта ўнікальная дзіцячая вёска-хоспіс, якую пабудавала ў Гомелі дабрачынная каталіцкая місія «Карытас».

Быць удзячным за ўсё, што маеш...

15.11.2013 | № 4 (193) 2011

З лёгкай рукі Джонатана Свіфта, аўтара вядомага рамана «Падарожжа Гулівера», гэтых людзей у народзе называюць ліліпутамі. Вялікі фантаст, напэўна, не мог тады прадбачыць, што яго аўтарскі неалагізм стане такім папулярным, але будзе крыўдным для маленькіх, мініяцюрных людзей, менавіта так яны сябе называюць.

Аўтары \ Галіна Калевіч