Велікодная нядзеля — 8 красавіка 2012 г.
Чытанні: Дз 10, 34а. 37–43; Пс 118 (117), 1–2. 16–17. 22–23; Клс 3, 1–4
Евангелле паводле Яна 20, 1–9
Літургія слова ў нядзелю Уваскрасення Пана багатая на тэксты, якія распавядаюць пра найважнейшы для ўсяго чалавецтва цуд — Уваскрасенне Хрыста. У гэтыя дні варта ўзяць у рукі Новы Запавет Святога Пісання і прачытаць апошні раздзел кожнага з чатырох Евангелляў. Дастаткова знайсці некалькі хвілін у дзень, каб пасядзець у цішыні і асабіста паразважаць над унікальнымі сведчаннямі Мацвея, Марка, Лукі і Яна, каб умацаваць сваю веру ў гэтую аб’яўленую нам Богам праўду, якая раскрывае сэнс нашага існавання. Таксама трэба памятаць, што Уваскрасенне Хрыста пасля Яго смерці — гэта самы істотны для нас абагульняючы ўрок Евангелля, бо мы мусім наследаваць Езуса, штодня паміраючы для граху, каб стары чалавек у нас памёр, а замест яго нарадзіўся новы. Я хачу ўзгадаць усім нам вядомы сюжэт бойкі Давіда з Галіяфам. У кожным з нас адбываецца няспынная барацьба Давіда і Галіяфа. Давід — вобраз новага, а Галіяф — старога чалавека ў нас. Трэба, каб мы сталі на бок Давіда, а гэта значыць — на бок Хрыста, і змагаліся супраць Галіяфа. Самі, без дапамогі Езуса, мы пэўна не здолеем перамагчы ў гэтай духоўнай бойцы. Час Вялікага посту быў часам асабліва напружанай барацьбы. Варта сёння, пасля яго заканчэння, адказаць на пытанне: ці добра я выкарыстаў гэты час барацьбы? Якая частка старога чалавека памерла ўва мне, ці ўзмацніўся і ці пасталеў ува мне новы чалавек?
Звернем увагу на тое, што Давід змагаецца з Галіяфам, выкарыстоўваючы камяні (гл. 1 Сам, 17). Тыя пяць камянёў Давіда, з дапамогаю якіх мы можам перамагчы ў сабе старога чалавека і аднавіць сілы новага, можна інтэрпрэтаваць такім чынам. Першы камень — гэта штонядзельная святая Імша і святая Камунія. Другі — сістэматычная добрая споведзь. Трэці камень супраць Галіяфа — малітоўнае чытанне Бібліі. Чацвёрты камень супраць старога чалавека ў нас — гэта асабістая малітва, асабліва на ружанцы. Ружанец — ланцужок, які лучыць нас з небам. З яго дапамогаю мы можам трымаць злога духа на прывязі, як сабаку, каб не кусаў. Пяты камень — гэта пост. Мне здаецца, гэты апошні камень католікі недастаткова цэняць у духоўнай барацьбе старога і новага чалавека.
Няхай жа ў гэты радасны час Хрыстовага Уваскрасення (і ніколі ў сваім жыцці) мы не згубім гэтыя найкаштоўнейшыя камяні жыцця, дадзеныя нам уваскрослым Панам.
Айцец Раман Шульц ОР
