Аб’яўленні ў Люрдзе: гісторыя і асноўныя пасланні
11.02.2022|Вера

11 лютага — успамін Найсвяцейшай Панны Марыі з Люрда, а таксама Сусветны дзень хворых, які адзначаецца ў Каталіцкім Касцёле з 1993 г. па душпастырскай ініцыятыве Яна Паўла II і скіраваны на салідарнасць з тымі, хто чакае дапамогі і падтрымкі.


Гісторыя аб’яўленняў у Люрдзе пачалася 11 лютага 1858 года. У той дзень Маці Божая аб’явілася ў Масабэльскай пячоры беднай 13-гадовай дзяўчынцы Бэрнадэце Субіру. Гэта было першае з 17-ці аб’яўленняў, якія адбыліся з 11 лютага па 16 ліпеня.

Першае аб’яўленне Бэрнадэта апісала наступнымі словамі: «Калі я ўбачыла Яе, я працерла вочы, думаючы, што мне падалося. Адразу засунула руку ў кішэню і знайшла свой ружанец. Я хацела зрабіць знак крыжа, але не магла падняць руку. Толькі калі Панна зрабіла знак крыжа, тады і я дрыжачай рукою паспрабавала — і атрымалася. У той жа момант я пачала маліцца Ружанец. Панна таксама перабірала пацеркі, але не варушыла вуснамі. Калі я закончыла прамаўляць малітву, візія раптам знікла».

У той час, апроч Бэрнадэты, у пячоры знаходзілася таксама яе сястра Танэта і сяброўка Жанна Абадзі. Аднак дзяўчынкі не бачылі Марыю і вырашылі, што Бэрнадэта жартуе. Яе маці таксама паставілася скептычна да аповеду дачкі і забараніла ёй хадзіць у пячору Масабэль.

Чуткі пра аб’яўленне хутка разышліся па маленькай мясцовасці, і 14 лютага група вернікаў пасля святой Імшы адправілася з Бэрнадэтай да пячоры. Тады і адбылося другое аб’яўленне. Дзяўчынка ўвайшла ў стан містычнага натхнення і перастала рэагаваць на ўсё знешняе. Гэтак жа здаралася і падчас наступных візій. Падчас усіх аб’яўленняў, акрамя першага, хтосьці знаходзіўся побач з Бэрнадэтай. Напрыклад, 21 лютага, падчас 6-га аб’яўлення, каля пячоры сабралася больш за 100 чалавек, аднак Маці Божую бачыла толькі дзяўчынка. Візіянеркаю зацікавілася нават паліцыя, неаднойчы пужаючы Бэрнадэту турмою. У камісарыяце падчас допыту дзяўчынка так апісала Прыгожую Панну: «У Яе была белая сукенка, перавязаная блакітным пасам, белы вэлюм на галаве і залацістая ружа на кожнай ступні. На Яе запясці вісеў ружанец. Яна была вельмі прыгожая, найпрыгажэйшая з усіх жанчын, якіх я дагэтуль ведала. Яна была вельмі маладая. Не была старэйшаю за мяне».

Падчас аб’яўлення Маці Божая заклікала да пакаяння і малітвы ў інтэнцыі навяртання грэшнікаў. Яна таксама папрасіла дзяўчынку пайсці на каленях углыб пячоры і пацалаваць зямлю як знак пакуты за грэшнікаў. Пасля той візіі, якая адбылася 24 лютага, можна ка­заць пра «пакутны этап» аб’яўленняў, бо заклікі да пакаяння кожны раз паўтараліся.

Падчас 9-га аб’яўлення, 25 лю­тага, Бэрнадэта пачула загад: «А цяпер ідзі да крыніцы, пі з яе і абмыйся ў ёй». Дзяўчынка памкнулася да бліжэйшай ракі, але Прыгожая Панна скіравала яе ў іншы бок: «Я ж казала табе піць ваду не з ракі, а з крыніцы. Яна знаходзіцца тут». Бэрнадэта на каленях перасунулася да месца недалёка ад пячоры, на якое ёй указала Маці Божая. Калі дзяўчынка пачала раскопваць зямлю, там з’явілася вада. Хутка з таго месца пачаў цячы імклівы струменьчык і ўтварылася крынічка. Вада з яе мела аздараўляльныя якасці. У гэтым усе пераканаліся на наступны дзень, калі адбыўся першы цуд аздараўлення — да каменячоса Луі Бурэ вярнуўся зрок у правым воку, якое не бачыла ўжо 20 гадоў пасля трагічнага здарэння на працы. З таго моманту ўсё больш людзей пачало прыходзіць да пячоры, перадусім для таго, каб абмыцца вадою з крынічкі. Пазней там пабудавалі спецыяльныя купелі, у якія і сёння пасля малітвы акунаюцца сотні тысяч хворых, а ў кнігах сведчанняў мы сустракаем усё новыя гісторыі аздараўленняў. З моманту аб’яўленняў зарэгістравана ўжо каля 7 тысяч аздараўленняў, але толькі 67 з іх афіцыйна прызнаныя цудамі.

У 13-м аб’яўленні Прыгожая Панна папрасіла Бэрнадэту перадаць святарам, каб тыя пачалі арганізоўваць працэсіі да пячоры і пабудавалі ў тым месцы капліцу. Духоўныя, якія спачатку скептычна ставіліся да аб’яўленняў, нават не жадалі з дзяўчынкаю размаўляць, тым больш што сам біскуп забараніў удзельнічаць у сустрэчах каля пячоры. Бэрнадэта не здавалася, і ёй удалося перадаць загад Маці Божай пробашчу — кс. Дамініку Пейрамалю. Аднак той паставіў умову: каб жаданне Прыгожай Панны было выканана, Яна павінна назваць сваё імя.

25 сакавіка, падчас наступнага аб’яўлення, Бэрнадэта спытала Прыгожую Панну пра Яе імя. Панна склала далоні, узняла вочы ў неба і адказала: «Я — Беззаганнае Зачацце». Гэтыя словы не маглі быць ні зразумелымі, ні вядомымі вясковай дзяўчынцы, бо Бэрнадэта ў свае 13 гадоў толькі рыхтавалася да першай Камуніі. Яна адразу ж перадала пачутыя словы кс. Дамініку Пейрамалю, і той зразумеў, што Прыгожая Панна, з якой размаўляла Бэрнадэта, — гэта Марыя. Гэты дзень — урачыстасць Звеставання Найсвяцейшай Панне Марыі — з’яўляецца кульмінацыйным днём аб’яўленняў. Трэба адзна­чыць, што ўсяго за 4 гады да гэтага, 8 снежня 1854 г., папа Пій ІХ абвясціў догмат аб Беззаганным Зачацці.

17-е аб’яўленне адбылося 7 красавіка. Бэрнадэта пайшла тады да пячоры са свечкаю, і падчас той чарговай візіі здарыўся так званы «цуд свечкі»: агонь дагараючай свечкі 10 хвілін кранаўся рук Бэрнадэты ў містычным натхненні, але на яе скуры не засталося ніякіх апёкаў. Доктар Доз, які быў ў той момант каля пячоры, пацвердзіў, што гэта была звышнатуральная з’ява. Але яго ацэнка ўбачанага не пераканала свецкія ўлады, якія вырашылі зачыніць пячору і паставіць там вартаўнікоў. Яны так і зрабілі, але вернікі працягвалі там збірацца. Толькі праз паўгода па зага­дзе Напалеона ІІ пячору зноў адчынілі.

16 ліпеня 1858 г. адбылося апошняе аб’яўленне. 28 ліпеня 1858 г. ардынарый Тарб, біскуп Ларэн, склікаў кананічную камісію для праверкі праўдзівасці аб’яўленняў, а 18 студзеня 1862 г. біскуп Ларэн выдаў дэкрэт аб звышнатуральным характары аб’яўленняў у Люрдзе: «Мы лічым праўдзівым той факт, што Марыя Беззаганная, Маці Божая, сапраўды аб’явілася Бэрнадэце Субіру 11 лютага 1858 г. і ў дні чарговых сямнаццаці візій у Масабэльскай пячоры, у ваколіцы Люрда, і што ўсе гэтыя аб’яўленні былі праўдзівымі. Такім чынам, людзі могуць у іх верыць».

У 1864 г. кс. Пейрамаль пачаў будаваць побач з пячораю святыню. Праз 11 гадоў яе ўрачыста асвяціў арцыбіскуп Парыжа Жозэф Іпаліт Гібэр. Цяпер гэта святыня носіць тытул санктуарыя Маці Божай Аздараўлення Хворых.

У 1891 г. папа Леў ХІІ устанавіў свята Аб’яўлення Маці Божай Люрдскай, якое св. Пій Х зацвер­дзіў ва ўсім Касцёле. Да большага шанавання ўспаміну Найсвяцейшай Панны Марыі Люрдскай прычыніўся таксама святы Ян Павел ІІ, абвясціўшы гэты дзень Сусветным днём хворых.

Папа Пій XII у 1925 г. урачыста беатыфікаваў Бэрнадэту Субіру, ​​а ў 1933 г. кананізаваў. Яе ўспамін адзначаецца 16 красавіка.


Пераклад з польскай мовы Дар’і Ахламёнак.
Паводле https://eszkola.pl/religia/objawienia-w-lourdes-5662.html?strona=6.

Цэтлікі: Маці Божая, Люрд

Мы вельмі радыя
бачыць вас на сайце
часопіса «Ave Maria».
Гэта плён працы
неабыякавых людзей,
якія з радасцю ствараюць
гэты часопіс для вас.

Падпіска
Ахвяраванні

Сайт часопіса „Ave Maria“ Мінска-Магілёўскай архідыяцэзіі Рыма-каталіцкага Касцёла ў Беларусі

Часопіс існуе дзякуючы вашым ахвяраванням. Сёння мы просім вашай дапамогі — нават невялікая сума падтрымае нас.

Падрабязней